ماه من غصه چرا ؟

  آسمان را بنگر، که هنوز، بعد صدها شب و روز

     مثل آن روز نخست، گرم و آبی و پر از مهر به ما می خندد

      یا زمینی را که، دلش از سردی شبهای خزان نه شکست و نه گرفت 

       بلکه از عاطفه لبریز شد و نفسی از سر امید کشید

      و در آغاز بهار، دشتی از یاس سپید، زیر پاهامان ریخت
 
    تا بگوید که هنوز، پر امنیت احساس خداست 

    ماه من غصه چرا ؟

    تو مرا داری و من هر شب و روز، آرزویم همه خوشبختی توست

       ماه من، دل به غم دادن و از یاس سخن ها گفتن 

          کار آن هایی نیست که خدا را دارند

           ماه من، غم و اندوه اگر هم روزی، مثل باران بارید

          یا دل شیشه ای ات از لب پنجره عشق، زمین خورد و شکست

        با نگاهت به خدا چتر شادی وا کن

     و بگو با دل خود که خدا هست، خدا هست هنوز