Blog | Profile | Archive | Email | Design by | Name Of Posts


˙·٠•●♥حس زیبا ♥●•٠·˙

 دنیای بدون تو                                                                                                                                           شباهت عجیبی
             با این غروب های لعنتی دارد

                   دلگیر و دلگیــر و دلـــگیـــر ..

+نوشته شده در چهار شنبه 21 فروردين 1392برچسب:غروب,دنیا,دلگیر,شباهت,لعنتی,بی تو,متن زیبا,متن تنهایی,شعر تنهایی,شعر زیبا,عکس,عکس دختر,عکس تنهایی,عکس زیبا,ساعت12:3توسط وحید SODAGAR | |

به یاد تو نوشتم تو دفترای شعرم

به یاد اون گذشته به یاد سرنوشتم 

نوشته های غمگین برای تسکین دل

به یاد روزی که تو گذاشتی رفتی ای دل 

اگر تو این لحظه ها همدم من نموندی

مشکلی نیست عزیزم تو خاطرم تو موندی 

اگر گذاشتی رفتی یک دفعه و بی خبر

اما بدون عزیزم تو یادمی تا سحر 

نوشته ها م تو این جا کمکِ حال منن

نوشته هام همیشه هم رنگِ حزن و غمن 

هر روز با یک نوشته سعی می کنم تا بگم

چی کشیدم تو دنیا میونه این همه غم

با این نوشته ها من به یاد تو می مونم

می نویسم تا نگی به یاد تو نموندم 

نوشته های سنگین از جنس غصه و غم

می نویسم تا بشن واسه دلم یه هم دم 

هر چند نموندی پیشم اما واست می خونم

از تو می گم همیشه تو یادمی هنوزم 

هر چند از این جا رفتی اما کنارم هستی

فکر می کنم همیشه کنار من نشستی

 درون کوچه‌ء قلبم چه غمگینانه می‌پیچد


  صدای تو که می‌گفتی به جز تو دل نمی‌بندم

     فریب وعده‌هایت را ندانستم ولی اکنون

       به یاد وعده‌های تو میان گریه می‌خندم 

       برو دیگر که دل از غم رها کردم

       خداحافظ که دیگر بر نمی‌گردم


        تو بودی آسمان من، غمت همسایه‌ی قلبم

      ولی خورشید چشم تو به بام دیگری سرزد

    قسم بر سوز ناله‌هایم تو را دیگر نمی‌خواهم

   که از بام دو چشم تو پرستوی دلم پر زد

   در آن غمگین غروب سرد، تو از شهرم سفر کردی

    نگاهم در افق‌ها ماند و من از افسوس می‌خواندم

       شیار گونه‌هایم را گل اشکم نوازش کرد

          و من از تو جدا ماندم

             ولی ای کاش می‌مردم


                برو دیگر که دل از غم رها کردم

                      خداحافظ که دیگر برنمی‌گردم

دیدم دلم گرفته هوای گریه دارم

تواین غروب غمگین دورازرفیق ویارم

دیدم دلم گرفته دنیابه این شلوغی

این همه ادم امامن کسی روندارم

دیدم غروب امانه مثل هرغروبی

پهنای اسمانهاازغم ندیده بودم هرگزبه این شلوغی

دیدم که جاده خسته است ازاینکه عمری بسته است

اونم تمام حرفاش یااز هجوم بارون یاازپلی شکسته است


من وغروب وجاده رفتیم تابی نهایت

ازدست دوری راه کسی نکردشکایت

گم شدیم ازغریبی من وغروب جاده

ازبس هواگرفته ازبس که غم زیاده

پرازغبارغم بودهرجا نگاه می کردی

کی داشت خبر که یک روزمیری که برنگردی

دیدم غروب امانه مثل هرغروبی

پهنای اسمون وهرگزندیده بودم ازغم به این شلوغی

دیدم که جاده خسته است ازاینکه عمری بسته است

اونم تموم حرفهاش یاازهجوم بارون یاازپلی شکسته است

اونم تموم راهاش یاانتها نداره یادر میونه بسته است


من وغروب جاده رفتیم تا بی نهایت

ازدست دوری راه یکی نداشت شکایت

گم شدیم ازغریبی من وغروب جاده

از بس هوا گرفته از بس که غم زیاده

 

 

روی قبرم بنویسید کبوتر شد و رفت

زیر باران غزلی خواند، دلش تر شد و رفت

چه تفاوت که چه خورده است، غم دل یا سم

آنقدر غرق جنون بود که پرپر شد و رفت

روز میلاد همان روز که عاشق شده بود

مرگ با لحظه ی میلاد برابر شد و رفت

او کسی بود که از غرق شدن می ترسید

عاقبت روی تن شناور شد و رفت

هر غروب از دل خورشید گذر خواهد کرد

واژه خسته که یک روز کبوتر شد و رفت

صفحه قبل 1 2 3 4 5 ... 68 صفحه بعد